Wymioty u psa - jednorazowe, ostre lub przewlekłe. U psa możemy rozróżnić trzy rodzaje wymiotów : jednorazowe; ostre; przewlekłe; Wymioty przewlekłe trwają zazwyczaj ponad trzy tygodnie, ostre zaś pojawiają się nagle i trwają przez kilka dni. Zarówno przewlekłe, jak i ostre wymioty są wskazaniem do wizyty u lekarza weterynarii.

Szacuje się, że około 44% wszystkich zwierząt towarzyszących stanowią koty. Nie są to już półdzikie, przydomowe zwierzęta służące człowiekowi jedynie do ochrony piwnic i budynków gospodarczych przed szkodnikami. Wraz ze wzrostem ilości kotów w gospodarstwach domowych na przestrzeni ostatnich lat wzrosła również świadomość właścicieli co do ich właściwego żywienia i pielęgnacji. Znajdują się one pod stałą opieką weterynaryjną, są regularnie szczepione i odrobaczane. Koci pacjenci są również coraz częściej diagnozowani i leczeni z powodu licznych chorób, o których istnieniu jeszcze kilka lat temu wielu z nas nie miało pojęcia. Nie oznacza to wcale, że koty są obecnie mniej odporne i częściej chorują. Świadczy to przede wszystkim o zmianie podejścia ludzi do tych zwierząt. Świadomy właściciel w trosce o zdrowie i życie swojego pupila nie przeoczy najdrobniejszego objawu czy zmiany w zachowaniu swojego kota. A ponieważ takich właścicieli jest obecnie zdecydowanie więcej, przybywa również pacjentów. Lekarze weterynarii coraz częściej mają do czynienia z nowymi lub niegdyś niezwykle rzadko występującymi schorzeniami, które stają się coraz bardziej powszechne. Do takich chorób należy FHS czyli z angielskiego feline hyperesthesia syndrome. Zespół niespokojnej sierści lub inaczej syndrom falującej skóry to rzadka choroba, co do której nadal trwają spory. Według części badaczy ma ona podłoże neurologiczne i uważana jest za rodzaj kociej epilepsji. Większość zaś uważa, że związana jest ona wyłącznie z behawiorem i że decydują o niej jedynie bodźce zewnętrzne. Mimo, że znana jest od przeszło 15 lat nadal przysparza weterynarzom wielu trudności w rozpoznaniu oraz leczeniu. Charakteryzują ją nieswoiste objawy, mogące być przyporządkowane wielu innym schorzeniom czy dolegliwościom, przez co postawienie właściwej diagnozy możliwe jest jedynie po ich wykluczeniu. Każdy kot dotknięty FHS może wykazywać nieco odmienne objawy o różnym nasileniu, częstotliwości pojawiania się, wywołane przez inną przyczynę. Najczęściej opisywanymi przez właścicieli takich zwierząt niepokojącymi symptomami są: rozszerzone źrenice, wpatrywanie się w przestrzeń gwałtowne zrywanie się z miejsca bez widocznej przyczyny bieganie po domu, przypominające paniczną ucieczkę nerwowe poruszanie skórą na grzbiecie, machanie ogonem gryzienie łap i ogona, wylizywanie sierści bez opamiętania drgawki, skurcze ciała pogoń bądź ucieczka przed niewidzialnym celem nagłe zmiany nastroju z euforycznego na agresywny ataki strachu, chowanie się w trudno dostępnych miejscach, poszukiwanie bezpieczeństwa na kolanach właściciela dyszenie, zastyganie z otwartym pyszczkiem, ślinotok nadwrażliwość na dotyk tylnych części ciała oddawanie moczu poza kuwetą długotrwała, uporczywa wokalizacja Pamiętajmy, że jeżeli nasz kot przejawia którekolwiek z powyższych objawów nie musi to wcale oznaczać, że cierpi na FHS. Jak już wspomniałam wcześniej, większość z tych symptomów jest charakterystyczna dla różnych chorób, które mają bezpośredni wpływ na układ nerwowy, skórę i mięśnie. Urazy kręgosłupa i kończyn czy stany zapalne stawów mogą powodować nadwrażliwość przy dotyku. Ból im towarzyszący często prowadzi do nagłego wybudzania ze snu, pomiaukiwania, nadmiernego wylizywania i wygryzania sierści. Dolegliwości ze strony kręgosłupa nierzadko skutkują drganiem i falowaniem skóry na grzbiecie. Podobne objawy wywołują również pasożyty zewnętrzne. Drążące w skórze larwy, przemieszczające się i gryzące pchły irytują zwierzę powodując nagłe podskoki i zrywy z miejsca oraz intensywne lizanie podrażnionych okolic ciała. Uporczywy świąd prowadzący niekiedy nawet do samookaleczeń wywołują często grzybice i alergie skórne oraz pokarmowe. Poza tym autoagresja w stosunku do własnych kończyn czy ogona może być spowodowana także obecnością ciała obcego lub stanami zapalnymi trudnymi do zdiagnozowania na pierwszy rzut oka. Oddawanie moczu poza kuwetą, głośna wokalizacja oraz nerwowość świadczą najczęściej o schorzeniach układu moczowego. Postawienie prawidłowej diagnozy możliwe jest jedynie poprzez wykluczenie powyższych dolegliwości. Lekarze weterynarii na ogół zaczynają od badania pod kątem robaczyc, ciał obcych, urazów zewnętrznych oraz alergii przechodząc kolejno do schorzeń wymagających bardziej szczegółowej diagnostyki obejmującej badania moczu, krwi, poziom hormonów, usg, rtg oraz rezonans magnetyczny. Niezwykle ważne jest wykluczenie białaczki kociej oraz nadczynności tarczycy przed przystąpieniem do leczenia FHS. W chwili gdy badania na obecność którejkolwiek z chorób dadzą wynik negatywny, lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad, mający na celu zlokalizowanie czynnika wywołującego niepokojące objawy. Wraz z właścicielem kota dokonuje dokładnej analizy środowiska w jakim zwierzę przebywa, trybu jego życia, pokarmu jaki kot dostaje oraz co najważniejsze sytuacji w jakich dochodzi do ataków. Należy pamiętać, że FHS jest chorobą o objawach pojawiających się epizodycznie, mającą na ogół charakter przewlekły. W zależności od jej nasilenia, ilości i częstości występowania powodujących ją bodźców, choroba może ujawniać się od kilku razy na dobę po kilka razy do roku albo pozostawać uśpiona na wiele lat. Nie istnieje ani konkretny wiek ani rasa czy płeć szczególnie predysponowana do zachorowań na FHS. Z całą pewnością jednak najbardziej podatne są osobniki wrażliwe, o postawie uległej wobec człowieka oraz innych kotów, strachliwe lub po tzw. przejściach. Łatwiej ulegają one emocjom, często posiadają trwałe urazy psychiczne ściśle związane z konkretną sytuacją, dźwiękiem czy przedmiotem. Nie jest jednak powiedziane, że nawet do tej pory spokojny i zupełnie normalny kot nigdy nie zapadnie na FHS. Choroba ta objawia się również w wyniku zaistnienia w życiu zwierzęcia zupełnie nowych sytuacji takich jak remont, podróż, przeprowadzka, kolejny kot, inny mieszkaniec domu itp. Na ogół objawy mijają wraz z przywyknięciem kota do zaistniałych zmian i wracają jedynie w chwili, gdy zwierzę ponownie zostanie wystawione na działanie stresującego czynnika. Najłatwiejszym do rozpoznania a co za tym idzie również do leczenia powodem uaktywniania się FHS jest nadwrażliwość skóry ogona, kończyn oraz tylnej części grzbietu na dotyk. Zwierzę głaskane czy drapane w tych miejscach staje się niespokojne i zaczyna przejawiać charakterystyczne dla choroby objawy. Jest to najłagodniejsza forma FHS, w rzeczywistości nie tyle wymagająca leczenia, co jedynie unikania nadwrażliwych miejsc na ciele kota w czasie pieszczot lub zabaw. Jednocześnie należy tutaj zwrócić uwagę na źródło nadwrażliwości. Jeżeli kot z natury od zawsze był przeczulony na punkcie dotykania specyficznych miejsc na jego ciele, to najzwyczajniej w świecie zostawmy je w spokoju. Natomiast jeśli nagle zaczął wykazywać niechęć do pieszczot w miejscach, gdzie do tej pory mu to nie przeszkadzało, należy sprawdzić czy powodem nie jest przesuszenie skóry, stan zapalny lub pasożyty. Część cierpiących na FHS kotów przebywających w mieszkaniach wykazuje skłonności do nawrotów choroby w okresie jesienno-zimowym. Włączone kaloryfery, suche powietrze, wymiana sierści na gęstszą mogą powodować osłabienie kondycji skóry i jej nadmierne przesuszenie. Dochodzi wtedy do drgań i falowania grzbietu, intensywnego wylizywania, podrygiwania ogonem i kończynami. Należy w tym czasie szczególnie zadbać o odpowiednie nawilżenie skóry zwierzęcia poprzez stosowanie bogatszej w kwasy omega diety i odpowiednie kosmetyki pielęgnacyjne. Niektórzy właściciele sygnalizują, że w czasie ataku głaskanie mokrą ręką pozwala szybciej uspokoić kota. Zdarzają się również przypadki zwierząt, u których ataki FHS mają ścisły związek z nadwrażliwością pokarmową. Koty nie tolerujące przykładowo laktozy mogą doznawać dolegliwości skórnych niedługo po podaniu mleka. Pojawiający się świąd powoduje falowanie skóry na grzbiecie, uporczywe wygryzanie sierści, drapanie, nagłe zrywanie się z miejsca jakby kota coś ugryzło. Unikanie składnika drażniącego w diecie z reguły załatwia sprawę. Należy zwrócić tutaj uwagę na fakt, że nadwrażliwość to jeszcze nie alergia i może nie zostać wykryta w testach alergicznych. Kolejnym z czynników wywołujących FHS jest nuda. Zwierzę pozbawione uwagi ze strony właściciela popada w skrajne stany emocjonalne od apatii po euforię. Ograniczony czterema ścianami domowy kot jest sfrustrowany brakiem zajęcia i możliwości wybiegania się. Powoduje to u niego odruchy nerwowe warunkowane pogorszeniem stanu psychicznego najczęściej takie jak: nagłe zrywy z miejsca, pogonie za niewidzialnym celem, nerwowe machanie ogonem, autoagresja itp. Postępowanie w takich sytuacjach wymaga od właściciela dużo cierpliwości i empatii. Próba uspokojenia kota w trakcie takiego ataku jest najczęściej bezcelowa i może skończyć się podrapaniem lub pogryzieniem przez szalejące zwierzę. Dlatego należy dołożyć wszelkich starań by do ataków nie dochodziło poprzez zapewnienie kotu odpowiednio dużo uwagi i rozrywek. Znane są przypadki, w których zmiana środowiska życia kota np. przeprowadzka do większego mieszkania, domu czy na wieś pozwoliła na całkowite jego wyleczenie. Najtrudniej diagnozuje się osobniki o wyjątkowej wrażliwości i podatności na stres. Niekiedy wystarczy pozornie nic nie znaczący bodziec aby wywołać u kota atak. Może to być np. stukanie butów na klatce schodowej, sąsiad wiercący dziurę w ścianie, zbyt głośno grające radio, szumiący prysznic czy nawet zmiana płynu do mycia podłóg. Z niewiadomych przyczyn kojarzą się one kotu z sytuacją zagrożenia i wywołują panikę prowadzącą do wystąpienia dalszych, opisanych wcześniej symptomów. Niestety niewielu właścicielom udaje się jednoznacznie określić czynnik stresogenny i mimo wyeliminowania z otoczenia kota wszystkiego, co mogłoby go zdenerwować, w dalszym ciągu są świadkami ataków, tyle że bardziej sporadycznych. W takich chwilach zaskakująco pomocne okazuje się wzięcie kota na kolana, przytulenie go i mówienie do niego łagodnym tonem. Pojawienie się w domu kolejnego kota lub innego zwierzęcia również może skutkować rozwojem FHS. Wynika to z wrodzonej uległości i strachu konkretnego zwierzęcia przed osobnikiem dominującym. W takich wypadkach trudno jest mówić o eliminacji bodźca wywołującego chorobę. Należy więc dołożyć wszelkich starań aby zwierzęta miały zapewnione, przynajmniej dopóki się wzajemnie nie zaakceptują, osobne miejsca do wypoczynku i spożywania posiłków oraz inne pory zabaw. Odpowiednio zaaranżowane wprowadzenie nowego zwierzaka do domu, wraz z zachowaniem przestrzeni osobistej zamieszkującego już w nim kota, pozwoli na ograniczenie stresu i ułatwi późniejszą socjalizację. FHS jest chorobą dość skomplikowaną w leczeniu, dlatego w jej przypadku niezwykle ważna jest profilaktyka. Zdarzają się koty, które doznały w swoim życiu jednego, dwóch ataków albo takie, którym przytrafiają się one nawet kilka razy dziennie. Najczęściej jednak objawy nawrotów choroby pojawiają się raz na kilka tygodni lub miesięcy. W łagodnym przebiegu FHS zaleca się odizolowanie kota od czynnika stresogennego i w zależności od podłoża choroby, zaspokojenie jego potrzeb. Kotu cierpiącemu z powodu strachu powinniśmy zapewnić ciszę, spokój, relaksujące głaskanie, znudzonemu odpowiednią dawkę ruchu i zabawy itd. Bywają jednak koty, które dosłownie szaleją z bliżej nieokreślonych przyczyn i żadne działania ze strony właściciela nie prowadzą do poprawy stanu zdrowia zwierzęcia. Wtedy konieczna staje się wizyta u weterynarza i podanie środków uspokajających. Wadą takiego rozwiązania jest dodatkowy stres związany z jazdą samochodem, nowym otoczeniem czy samym badaniem. Poza tym środki farmakologiczne jedynie przytłumiają objawy na krótki czas i otumaniają zwierzę, ale jak już wspomniałam niekiedy są one konieczne. Pamiętajmy: NIGDY NIE NALEŻY PODAWAĆ KOTU ANI LUDZKICH, ANI ŻADNYCH INNYCH LEKÓW NA WŁASNĄ RĘKĘ! W przypadku kotów o bardzo silnej autoagresji i agresji wobec właściciela, doświadczających ataków niezwykle często, weterynarze przepisują tabletki, czopki i zastrzyki uspokajające, które można podać samodzielnie po wcześniejszej konsultacji z lekarzem, bez potrzeby zabierania kota do lecznicy i narażania na dodatkowy stres. Warto też pomyśleć o zmianie karmy na taką, która pomoże zmniejszyć wrażliwość zwierzęcia na stres np. Royal Canin Calm. Dostarcza ona odpowiednią ilość L-tryptofanu – składnika niezbędnego do syntezy serotoniny czyli biologicznie czynnej substancji pełniącej funkcję ważnego neuroprzekaźnika w układzie nerwowym. Hormon ten reguluje nastrój, wpływa na zachowanie i odpowiada za prawidłowy sen. Ponadto receptura karm Calm zawiera otrzymywaną z mleka, naturalną substancję o działaniu uspokajającym – alfa-kazozepinę. Jest to bioaktywny peptyd wyizolowany z mleka wykazujący działanie uspokajające porównywalne z działaniem leków przeciwdepresyjnych. Prowadzone u ludzi oraz zwierząt obserwacje wykazały, że noworodki i oseski wyraźne uspokajają się po spożyciu mleka. Wynika to z działania alfa-kazozepiny, uwalnianej z mleka pod wpływem enzymu trypsyny. U kotów jej pozytywny wpływ widoczny jest szczególnie w przypadkach reakcji na nieznane osoby, reakcji lękowych, układowych objawów stresu (problemy urologiczne, dermatologiczne i gastroenterologiczne). Pamiętajmy, że wiele zachowań, które mogą wydawać się nam podejrzane leży w kociej naturze, co nie musi od razu oznaczać zachorowania na FHS. Naszą uwagę powinny zwrócić przede wszystkim gwałtowne zmiany w behawiorze naszego podopiecznego. Nie ma co przejmować się, jeżeli zwierzak od zawsze urządza pogonie po mieszkaniu gdy jest w nastroju do zabawy, albo gdy faluje mu sierść niedługo po wyczesywaniu. Niektóre koty otrzepują łapy po skończonym posiłku, inne zaś szczególnie dbają o kondycję sierści, wylizując ją pozornie zbyt intensywnie. Do nas należy obserwacja zachowań kota i ocena, które z nich są zupełnie normalne, a które znacząco odbiegają od normy. Dbałość o jak najlepsze warunki do życia naszego pupila pozwoli nam zapobiec nie tylko FHS ale również wielu innym dolegliwościom i chorobom. Bibliografia:

Find all the synonyms and alternative words for skurcze at Synonyms.com, the largest free online thesaurus, antonyms, definitions and translations resource on the web.

zapytał(a) o 16:33 Co zrobić, żeby wywołać skurcze macicy u kota?? A więc tak. Byłam dzisiaj z moją kotką u weterynarza, ponieważ zaniepokoiło mnie to, że z cip* wystawało jej coś małego i czerwonego. Weterynarz powiedział, że to czopek z macicy i to oznacza, że będzie wkrótce rodzić. Spytał się mnie też, który to dzień jej ciąży. Powiedziałam, że równo 65. On się bardzo zaniepokoił i powiedział, że to już po terminie i kotki mogą lub już zdechły. A więc zrobiliśmy jej USG i wyszło, że wszystkie kocięta żyją i są zdrowe, ale powiedział, że mogą jutro zdechnąć, jeśli disiaj nie urodzi. I dał nam czas do Jeśli nie urodzi do tej godzinie radził zrobić cesarkę :( Kotka nadal nie urodziła i myślę, że nie urodzi dzisiaj, a bardzo nie chcę jej robić cesarki, ponieważ weterynarz mówił, że jest małe ryzyko, że kotki nie przeżyją :( Poza tym trzeba będzie trzeba samemu robić amputację maluchom i wogóle :( Proszę, powiedzcie co zrobić, żeby kotka zaczęła rodzić. Ogólnie daje już od rana znaki, że poród się zbliża, ale nadal kocięta się nie urodziły. POMÓŻCIE!!! DAM NAJ Szukałam w GOOGLACH ale nic nie znalazłam :(Myślę, że niema po co jechać dzisiaj do weta na cesarkę :) Chyba urodzi dziś w nocy, ponieważ zaczęły jej się upławy z krwią :D Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2009-11-29 18:57:47

• Уշቯλιпи чимሾሯε еሕ
  • Яքазጷмሉյ ዮορебробаն
  • Αզоսуς ψա
  • Гևցοዦу бεցαፐθቺ
• Աцу σаρиջ ле

Silny skurcz tylnich łapek u kotka; mój kotek ma 7 lat i w ubiegłym roku pierwszy raz miał jakiś dziwny atak skurczu tylnich łapek. Objawia się to tym, że nad nimi nie panuje i potwornie miauczy z bólu, po chwili atak ustaje, a on ucieka i chowa się gdzieś w ciemnym miejscu, nie chce dać się dotknąć i macha mocno ogonem, jakby Dyskopatia u psa Czym jest dyskopatia u psa? Dyskopatia to termin używany do opisania stanu, w którym u psa pojawia się bolesny i klikający głęboki ból pleców, który może być spowodowany przepukliną dysku. Choroba ta jest znacznie częstsza niż mogłoby się wydawać i czasami może być trudna do zdiagnozowania. Jeśli uważasz, że Twój pies może cierpieć na dyskopatię, koniecznie udaj się do lekarza weterynarii, aby mógł on wykluczyć wszelkie inne potencjalne przyczyny. W tej chorobie pies może mieć bolesne skurcze pleców, które pojawiają się, gdy się porusza, kładzie lub jest zdenerwowany. Skurcze te mogą się powoli zaczynać i szybko kończyć. Ból może promieniować od dolnej części pleców do nóg. Dodatkowo, pies może wydawać słyszalne kliknięcie, kiedy się porusza lub kiedy leży. Ból może się nasilać, gdy pies zgina się do przodu lub rozprostowuje grzbiet, albo gdy leży na boku. Ból może być stały lub pojawiać się i znikać. Ból może być również przerywany, trwający przez kilka godzin, kilka dni lub kilka tygodni. Dyskopatia u psa – Profilaktyka Jedną z najczęstszych przyczyn bólu pleców u psów jest przepuklina dysku. Poniżej omówimy to schorzenie bardziej szczegółowo, ale najpierw porozmawiajmy o tym, jak zapobiegać dyskopatii u psa. Utrata zębów przez psa jest najczęstszą przyczyną bolesnej choroby dysków u psów. Dlatego ważne jest regularne szczotkowanie zębów psa w celu usunięcia kamienia nazębnego i bakterii powodujących zapalenie dziąseł. W przypadku znacznego nagromadzenia kamienia nazębnego konieczne może być profesjonalne czyszczenie zębów psa. Dyskopatia u psa – Ćwiczenia Psy cierpiące na ból pleców mogą odnieść korzyści z codziennych ćwiczeń, które wzmocnią mięśnie pleców i zwiększą ich ruchomość. Zalecane są delikatne ćwiczenia, takie jak spacery i pływanie. Należy unikać chodzenia po schodach, skakania i wspinania się. Innym ważnym czynnikiem w leczeniu bólu pleców u psa jest odżywianie. Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów karmy dla psów, ale może się zdarzyć, że nie ma jednej konkretnej karmy, która byłaby najlepsza dla Twojego psa. Ważne jest, aby sprawdzić etykietę karmy, czy nie zawiera ona składników, które mogą powodować dyskopatię. Dyskopatia u psa – Dieta Większość przypadków dyskopatii u psów jest spowodowana jednym z dwóch powszechnie występujących schorzeń: chorobą zwyrodnieniową dysku (dyskopatią) lub przepukliną dysku. Lekarz weterynarii może zalecić podawanie psu karmy z ograniczoną ilością zbóż lub bez zbóż. Ziarna zbóż są częstym czynnikiem powodującym choroby dysków, a stosowanie diety bezzbożowej może pomóc w zapobieganiu i/lub zwalczaniu bólu u psa. Jeśli przyczyną dolegliwości u psa jest przepuklina dysku, konieczne może być stosowanie diety przeciwzapalnej. Diety przeciwzapalne mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego, który często jest przyczyną dyskopatii. Istnieje wiele różnych rodzajów diet, które mogą pomóc w zwalczaniu bólu u psa, w tym diety o wysokiej zawartości białka lub niskiej zawartości tłuszczu. Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem weterynarii na temat diety, która będzie najlepsza dla Twojego psa. Ostatnie wpisy do artykułu Ciekawe imiona dla suki czarnego teriera rosyjskiego Jakie imiona są odpowiednie dla psów płci żeńskiej? Suki czarnych terierów rosyjskich mają wy Czytaj więcej Hodowla czarnego teriera rosyjskiego Jak wygląda życie z czarnym terierem rosyjskim? Czarny terier rosyjski jest aktywnym i inteligentn Czytaj więcej Jak przebiega ciąża i poród u psa? Objawy ciąży u psa Gdy tylko organizm suki wykryje ciążę, w jej ciele zachodzi kilka zmian. Zmi Czytaj więcej Co warto wiedzieć o chorobach czarnego teriera? Jakie są najczęstsze choroby u czarnego teriera rosyjskiego? Najczęstsze choroby genetyczne u cza Czytaj więcej Najlepsza odpowiedź na pytanie «Co powoduje wczesne skurcze i poród u kotów?» Odpowiedzi udzielił Janine Sims w dniu Fri, Oct 28, 2022 15:43 PM Przyczyny wczesnych skurczów i porodów u kotów 1 Infekcje bakteryjne lub wirusowe. 2 Zaburzenia genetyczne. 3 torbiele jajników. 4 Niedożywienie. 5 Śmierć płodu . 6 . 729 415 773 337 169 797 575 55

skurcze grzbietu u kota